บทความ
และละลิบทิวไม้ที่ชายฝั่ง
สาดสีแดงแสงสุดท้ายระบายบาง
น้ำค้างพร่างพรมชื้นพื้นผิวดิน
ในท่ามกลางราตรีที่เคลื่อนคล้อย
เรือลำน้อยลอยช้าช้าฝ่ากระสินธุ์
เขาลาเรือขึ้นฝั่งดั่งเคยชิน
เป็นอาจินต์ของลำน้ำยามสายัณห์
เราจะคลอขลุ่ยเสียงเพียงแผ่วผิว
ไปกับริ้วแม่ปิงงามเพื่อตามฝัน
พร้อมรอแสงสีทองของตาวัน
จวบจนวันใหม่มาช้าช้าเอย.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น