บทความ
สูดกลิ่นไอละอองดินกลิ่นกรุ่นนั้น
"เต็ง""รัง""เลี่ยน"เปลี่ยนไปใกล้"สะแกวัลย์"
"สรัสจันทร์"ซ้อน"นางแย้ม"แซม"คิ้วนาง"
"กระดุมเงิน"เงางามตามตะวัน
"เฟิร์น""สน" นั้นซ่อนตัวอยู่ห่างห่าง
"ดงเสี้ยวขาว"พราวพรายเป็นรายทาง
ตรงที่ว่างมี"ดอกหรีด"กรีดน้ำตา
"สายหยุด"หยอก"หญ้าบัว"เลาะรั้วเรียบ
"เปราะหอม"เปรียบปริ่มน้ำตามประสา
"กระเจียว""อ้อ"ล้อ"บัว"บานอยู่ลานตา
"มะลิป่า""หว้า""ก่อ""แก้ว""แต้ว"แต่งเติม
เลาะเลี้ยวมาโขดหินลานธารน้ำตก
วนเวียนวกโกรกกรากกระชากเริ่ม
กระเซ็นสายสาดเซาะเหมาะกว่าเดิม
"แดงอุบล"เริ่มแก่กร่ำปลายลำธาร
ตะวันกรายลงเยี่ยมเหลี่ยมทิวเขา
"สน"ทอดเงา"เสลา"โศก""โมก"สล้าน
สลับแสงแรงอ่อนล่อนละลาน
วิเวกหวานเพลงไผ่ไพรพนา
เราอ้อมลงตรงรอบที่ขอบเขา
ฟ้าสีเทาทมึนหม่นหนทางหน้า
ซึมซาบซับดินน้ำอยู่คู่โลกา
เนาเวลามีค่ากับป่างาม
ดินจะดีเพราะมีที่ปรกป่า
มีฝนฟ้าตามฤดูอยู่กลางท่าม
จงรู้จักรักษ์ป่าล้วนควรติดตาม
ดำรงธรรมชาติไว้ตลอดกาล
สรรพสิ่งงดงามตามที่เห็น
และจะคงอยู่เป็นเช่นอย่างนั้น
เกิดจากคนในสังคมเป็นสำคัญ
ช่วยแต่งสรรสร้างเสริม...คงเดิมเอย.
มาช่วยกัน รักษาธรรมชาติ รักษาโลกนี้กันเถอะนะ...
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น