ทั้งที่รู้ว่าพบพาต้องลาจาก
ก็ยังอยากเป็นตะวันบนฟากฟ้า
แม้มีจากยังฝากคำสั่งลา
บอกกันว่าจะมาพบเมื่อครบวัน
เธอจะเป็นเช่นนี้ได้ใช่ไหม
หรือมีใครในใจที่เฝ้าฝัน
และรอคอยทุกนาทีทุกวี่วัน
เถอะ...บอกฉันจะไม่ฝันถึงกันเลย
มองน้ำหลากล้นปริ่มริมฝั่งโขง
บอกตรงตรงจากใจอยากใคร่เอ่ย
ทั้งพอรู้ส่าผลลัพธ์อาจเฉยเมย
และไม่เคยมีเยื่อใยเหมือนสายน้ำ
เรือลำน้อยลอยลับที่ทับคุ้ง
เหเรือพุ่งกระเพื่อมสายพรายน้ำฉ่ำ
ปาดน้ำตาลาแล้วความทรงจำ
บอกลาลำโขงคดเคี้ยวไม่เหลียวคืน
โน่นตะวันแสงสุดท้ายที่ปรายฟ้า
เป็นนัยว่ามาทวงฝันเมื่อยามตื่น
หากน้ำค้างร้างลาลับไปกับคืน
มีเพียงรื้นชื้นน้ำค้างที่ปรางค์นวล....
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น