บทความ
ริ้วอ่อนเขียวเกลียวกอดทอดปลายกิ่ง
แพใบทิ้งแนวโค้งเป็นวงกว้าง
เขียวแก่กล่ำแผ่กิ่งระโยงยาง
ทอดเป็นทางร่มเงาให้เราชม
เริ่มบทเพลงใบไม้ในวันใหม่
ทอถักใยสร้างโลกให้สวยสม
จึ่งดอกผลผลิใบได้ชิมชม
ราวแพรพรมห่มพสุธาเพลานี้
ยินสำเนียงเนิบช้าแต่แน่ชัด
กิ่งสบัดแกว่งตามยามลมที่
พัดถาโถมถั่งแรงแห่งปฐพี
น่าแปลกที่ใบบางสะอางตน
เพลงใบไม้พรายพร่างทอดร่างทิ้ง
จะละกิ่งปลิดใบลงใต้ต้น
เพื่อใบใหม่แตกหน่อละออตน
ทอดร่างปนเปื้อนดินเป็นอินทรีย์
เพื่อพรรณไม้งดงามในนามหนึ่ง
เพื่อผลพึงสดใสในโลกนี้
จึงปลิดร่างคว้างลงบนปฐพี
เพียงเพลงนี้....จึงทอดร่าง....อย่างทรนง.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น