บทความ
ดินแดนระแหงดาษ บรรยากาศมืดมัวหมอง
แดดจ้าดั่งทาทอง ต้องละอองของฟองควัน
ต้นไม้ที่สดเขียว ยืนโดดเดี่ยวกระไรนั่น
สัตว์ป่าเข่นฆ่ากัน ไม่ว่างวันเพื่อหยัดยืน
ทุรชนจะท้าทาย อสุรกายจะได้ฟื้น
ท้องฟ้าจะโครมครืน ประกายปืนประดับดาว
ศาสนาจะปร่าแปรก คำสวดแทรกบทโศรกเศร้า
นักปราชญ์กลับโง่เขลา โลกรุมเร้าด้วยโรคร้าย
ชีวิตใช้ชีวิต ต่อชีวิตที่วางวาย
ผืนดินแห้งเหือดหาย ม้วยมลายใต้โลกา
วาดว่ายังมีหวัง ด้วยพลังแห่งประชา
ด้วยรักและศรัทธา ในเวลาโลกซวนเซ
สองกรจะช้อนโลก ให้คลายโศกด้วยกล่อมเห่
คลายป่วนที่รวนเร ยืดเวลากล้าท้าทาย
ดับเดือนที่เดือดพล่าน ดาวนับล้านกลับแววฉาย
ผิว่าจะเพริดพราย ลุล่วงปลายอวสาน.....
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น