บทความ
บ่ายแก่ ๆ อย่างนี้ ชาร้อนสักถ้วยดีไหม อากาศภายนอกอึมครึม มีฝนตกเม็ดเล็ก ๆ แต่ก็ไม่ได้ทำให้
ความร้อนอบอ้าว ลดลง เมื่อมองจากหน้าต่างห้องออกไปด้านนอก เหมือนมองภาพวาด ร้านรวง
ฝั่งตรงข้ามถนน มีรั้วขาวเตี้ย ๆ กั้นด้านหน้า มีต้นไม้ริมทาง และเก้าอี้นั่งสีขาวสะอาดตาตรงทางเท้าด้านหน้า ผู้คนเดินผ่านไปมา บ้างก็รอรถเมล์ บ้างก็เรียกแท็กซี่ บางคนเดินอย่างรีบร้อน ฝนกำลัง
จะตกใหญ่ในไม่ช้า ลมพัดต้นไม้โอนเอนไปมา หญิงสาวพยายามปิดกระโปรงที่ปลิวขึ้นลง เด็ก ๆ สอง
สามคนนั่งอยู่ที่เก้าอี้ริมทาง ขณะที่แม่ชะเง้อมองรถเมล์
เมื่อมองจากด้านในออกไป ภาพที่ดูรีบเร่ง กลับอ่อนโยนลง อาจจะเป็นเพราะในห้องเปิดแอร์เย็นสบาย
ในยามบ่ายเช่นนี้ กับเก้าอี้นุ่มสบายสักตัว ทำให้ทัศนียภาพภายนอก เหมือนภาพวาดที่เคลื่อนไหว ไม่ร้อน
ฉันชงชาใส่ถ้วยบาง ๆ สีไข่ไก่อ่อน นั่งลงริมหน้าต่าง เอาละ ชาเข้มได้ที่ ยกถุงชาออกวางในจานรอง
กลิ่นหอมลอยมาเตะจมูก กัดขนมปังกระเทียมกรอบชิ้นบาง แล้วดื่มชาขณะอุ่น ๆ เหยียดขายาว ๆ
ออกไปในท่าที่สบายเต็มที่
ฝนเริ่มลงหนาเม็ด ผู้คนต่างวิ่งหลบฝน บ้างยืนอยู่ตามชายคาอาคารร้านค้า สายฝนที่สวยงาม หยาด
ลงบนหน้าต่างกระจกเป็นทาง กระจกเริ่มฝ้ามัว ทำให้มองภาพข้างนอกไม่ชัด อากาศภายในเริ่มเย็นลงอีก ฉันเติมน้ำร้อนเพื่อชงชาอีกครั้ง ในอารมณ์นี้ ความสงบ ความเยือกเย็น กับบ่ายแก่ ๆ กับภาพวาดแห่งชีวิต ช่างงดงามเหลือเกิน
โอ๊ะ... ตายจริง ลืมเก็บผ้าที่ตากไว้ โอย ตายละ นั่นมันผ้าทั้งอาทิตย์ ที่เพิ่งซักเลยนะนั่น....
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น