บทความ
ในวันที่เรามาเยือนพิษณุโลก.....
ริมน้ำน่านวันร้อนตอนค่อนบ่าย
เราผ่อนคลายสายตากับฟ้าใส
ผะผ่าวแดดแผดผิวริ้วรอยไอ
สายน้ำไหลขอดเชี่ยวเกลียวขุ่นตม
ผืนนากว้างน้ำตาลหม่นพ้นหน้าหนาว
เขาเกี่ยวข้าวทุกท้องนาปล่อยหญ้าล้ม
รอยเกรียมเผาทอดไกลไฟตามลม
พาลไม้ใหญ่พลอยล้มลมร้อนลาม
เพียงทองกวาวพราวแสดแผดแดดจ้า
ดื่นดาษตาทิ้งใบให้คอยถาม
แสดสีส่องกระไรใยดูงาม
อยู่กลางท่ามความแล้งแห่งสายลม
ตะแบกพวงม่วงสดยืนทอดกิ่ง
ยังอ้อยอิ่งเฟื่องฟ้าแกมแซมผสม
เป็นภาพตัดความแล้งล้าที่น่าชม
เหมือนความขมมีหวานซ่อนอยู่ตอนปลาย
ตะวันต่ำเริ่มค่ำลงตรงชายฝั่ง
ท้องฟ้ายังส่องแดงเป็นแสงสาย
ทินกรอ่อนเย็นเริ่มเร้นกาย
วงกลมใหญ่ฉายฉากซากไพรพง
พิษณุโลกกับแม่น้าน่านวันนี้
ได้มาเยือนถึงที่มีป่าโปร่ง
ความร้อนแล้งแฝงเร้นให้เห็นคง
หากลำน้ำส่งท้ายคลายบรรเทา
ที่โค้งขอบค่ำลงคงดูเรียบ
ยังคงนั่งเงียบเงียบอนู่ที่เก่า
ยอดเจดีย์วัดใหญ่ทิ้งให้เงา
สลักเสลายอดหงส์คงแวววาว
เก็บทัศนียภาพกับอารมณ์
ความชื่นชมเรียงร้อยถ้อยดังกล่าว
จะลาจากแล้วหนอช่อทองกวาว
แล้งลมหนาวผิวผ่าวชาวสองแคว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น