บทความ
จริง ๆ แล้ว ยังไม่ถึงหน้าหนาว เลย แต่วันนี้นึกถึงหน้าหนาว ( ทั้ง ๆ ที่อากาศร้อนจะแย่ ) เลยแต่งกลอนนี้ขึ้นมา...
ลมแล้งตอนค่อนสายระบายพริ้ว
ใบไม้ปลิวละกิ่งทิ้งใต้ต้น
ลมบ้าหมูหอบใบให้หมุนวน
กลางฝุ่นปนกรอบแกรบละแดดแดง
อาจจะมีฝนสุดท้ายในคืนนี้
และอาจมีลมหนาวเข้ามาแฝง
รัตติกาลจักคลืบคลานผ่านม่านแดง
เป็นกำแพงเนิ่นสนิทยามนิทรา
หยดน้ำค้างเหยาะหยาดลงหมาดพื้น
เพื่อหยิบยื่นสำเนียงเสียงแปร่งปร่า
เผาะเผาะพร่างน้ำค้างไม่สร่างซา
ยินจนฟ้ารุ่งรางค่อยบางเบา
เราจะยิ้มต้อนรับกับอีกวัน
ซึ่งทอฝันผิดแผกแปลกจากเก่า
รับตะวันเริ่มสว่างกลางฟ้าเทา
และหยอกเย้ากับเงาของวันวาร
และทุกทุกพรุ่งนี้ที่ก้าวย่าง
เราจะวางใจรับกับภาพฝัน
และก้าวไปข้างหน้าพร้อมพร้อมกัน
เพื่อโลกอันพริ้งเพริศบรรเจิดเอย
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น