บทความ
เช้านี้ รถลาดูไม่ขวักไขว่เหมือนทุกวัน ฉันขับรถอย่างสบาย ๆ ไม่รีบเร่งเท่าใดนักบนทางด่วน อากาศภายนอก
ก็ดูสดชื่นดี แสงแดดอ่อน ๆ ยามเช้า เมื่อมองออกไปแล้ว ทำให้อารมณ์แช่มชื่นดีเหลือเกิน ฉันเปิดเพลงเบา ๆ และคิดอะไรเพลิน ๆ
ขับรถมาได้ครึ่งทางแล้วสินะ รถคันข้างหน้า คือรถสปอร์ตไรเดอร์คันใหม่สีตะกั่วตัด รู้สึกว่าจะขับนำรถของฉันมาตั้งแต่ต้น ฉันรักษาระยะห่างประมาณ 20 เมตร และตอนนี้ บนถนนก็ดูเหมือน จะมีรถเพียงสองคันเท่านั้น แต่เอ๊ะ
สองคนที่อยู่ด้านหลังของรถนั่น กำลังทำอะไรอยู่นะ เค้ามองจ้องมาที่เรา ให้ตายสิ... มันกำลังยกปืนขึ้น แล้วเล็งมาที่ฉัน ฉันใจเต้นไม่เป็นส่ำ มือไวเท่าความคิด ฉันล้วงมือลงไปในกระเป๋าถือใกล้ตัว คว้าปืนคู่ชีพ ออกมากำแน่น
" เปรี้ยง" มันยิงเข้ามาแล้ว กระจกหน้ารถแตกกระจาย ลูกกระสุนถากศีรษะไปนิดเดียว ฉันยิงสวนออกไปทันที สองนัดซ้อน หนึ่งในสองคนนั้น บิดตัวไปมา ทำท่าเจ็บปวด คงถูกกระสุนของเราเข้าแล้วสิ แต่อีกคนก็ไวทันกัน
ยิงสวนกลับมา โอ๊ะ ถูกไหล่ฉันเข้าให้แล้ว เจ็บแปลบที่ต้นแขน อะไร กันนะ พวกมันจะทำอะไรกัน เอาวะ เป็นไงเป็นกัน ต้องสู้กันหน่อย ฉันเบนหัวรถเข้าไปใกล้ ๆ แล้วเล็งปืนไปที่อีกคนที่เหลือ ยิงจนหมดกระสุน และได้ผล อีกคนชักดิ้นชักงอ ทำท่าล้มลงจมกองเลือด ฮะฮ่า... มันตายกันหมดแล้ว...
ฉันเป่าปลสยนิ้ว เหมือนเป่าควันที่ปลายกระบอกปืน พร้อมกับยิ้มกว้างที่สุดเท่าที่จะยิ้มได้ แล้วเด็กชายสองคนที่ทำท่าชักดิ้นชักงอ เมื่อครู่ ก็ค่อย ๆ ลุกขึ้นยืนพิงดระจกหลัง เด็กอ้วน และเด็กผอม หน้าตาบ้องแบ้ว แสนซน อายุประมาณ 8-9 ขวบ ยกมือยอมแพ้ เป็นการจบเกมส์ แล้วยิ้มกว้าง ๆ ตอบฉัน ฮั่นแน่ ในที่สุก พวกเธอก็แพ้ฉันอยู่ดี
ฉันดีใจกับชัยชนะครั้งนี้ เจ้าเด็กจอมแก่น เอ๋ย ไปก่อนละ บ๊ายบาย ฉันโบกมือให้ แล้วเร่งเครื่อง แซงออกมา ดูเหมือน ชายคนขับรถ จะเป็นใจ ให้ลูกของตน เล่นกับฉัน จนพอใจเช่นกัน.
เช้านี้ ฉันจึงอารมณืดีเป็นพิเศษไง ที่ได้ยิงคน เอิ๊ก ๆๆๆ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น