บทความ
ความคิดถึง
คงจะซึ้งถ้าอยู่ท่ามกลางสายฝน
เราปรายตาอย่างช้าช้าประหม่าตน
มองหาคนเคยคุ้นลุ้นให้เจอ
กรีดน้ำฝนปนน้ำใสปลายพวงแก้ม
ทำยิ้มแย้มกับเสื้อไหวไหวใครที่เผลอ
บังเอิญผ่าน เขาทักทาย "ไง..เพื่อนเกลอ"
เราคนเพ้อ รู้สึกเบลอร์ เก้อไปเลย
ที่ว่าแน่ อย่างดีก็แค่เป็นเพื่อน
ต้องกลบเกลื่อนหลังม่านฝนทนเฉยเฉย
เสยผมหมาด...ปากน้ำตา ...ช้าช้าเลย
ลาแล้วเอย..วันฝนพรำ...จำไปนาน
นิยายฝนบทนี้ไม่มีซึ้ง
กับคนซึ่งซึ้งผ่านม่านความฝัน
ฝนเวหาศ...ปราศรักจักผูกพัน
ก็แค่ฝัน..แค่คิดถึง...ซึ้งคนเดียว.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น