วันแรกที่เริ่มเย็น

ยามเช้าที่สดใสย่างกรายเข้ามา ท้องฟ้าสะอาดกว่าเมื่อวาน แสงแดดสว่างโพลน อากาศเย็นโชยมาสัมผัสหน้า มันทำให้เรารู้สึก ถึงวันเก่า ๆ คล้ายกับว่า เวลา หรือเหตุการณ์ ของวัน ก่อนโน้น ตั้งแต่ไหนต่อไหน กำลังลอยกลับมาลูบไล้รอบตัวเราอีกครา มันเป็นความรู้สึกที่แปลก แต่เราก็คุ้นเคย เหมือนกับว่า เวลานี้ของเมื่อวาน กำลังกลับมาทักทายเราอีก ในส่วนลึก ๆ เราปิติ และยินดีต้อนรับ บรรยากาศเหล่านี้ เหมือนคนที่คุ้นเคยมาเยี่ยมเยือน อืม...อากาศที่เย็นสบาย โชยมารอบตัว เหมือนกับกำลัโอบกอดเราด้วยความคิดถึง มันเป็นความรู้สึก ที่เราสัมผัสได้ และรู้ว่า วันนี้เป็นวันแรกของฤดูหนาว ที่กำลังคลืบคลานเข้ามา ไม่รู้สินะ สัมผัสแบบนี้ทีไร ก็รู้ว่า ไม่ช้า ฝนก็จะสั่งลาฟ้าแล้ว แบบ ปลายฝน ต้นหนาว น่ะ เรารู้สึกดีทุกครั้งที่ลมหนาวโชยมา ความอบอุ่นในสายลมหวล ความแปลกหน้าที่คุ้นเคย ความแตกต่างที่กลมกลืน ธรรมชาติที่สั่งลา พร้อม ๆ กับการหวลคืนของ วันที่หายไป อย่างไรก็ตาม เราก็รู้สึกดี และ ยิ้มต้อนรับ เสมอ ....สวัสดีหน้าหนาว

ลมจะไล้ใบหน้าอย่างช้าช้า
ฟ้าจะส่องแดดจ้ากว่าวันไหน
มวลใบไม้จะเขียวสดกว่าวันใด
บอกว่าใช่หน้าหนาวถึงคราวมา

     ห้วงสำนึกระลึกภาพวันเก่าเก่า
     เหมือนเรื่องเล่าแว่วผ่านมาข้างหน้า
     คล้ายวันวานย้อนม่านกาลเวลา
     ในบรรยากาศเดียวกันกับวันเดิม

เป็นความรู้สึกดีดีแต่เสียดาย
สิ่งต่างต่างทั้งหลายคล้ายเพิ่งเริ่ม
แต่บางสิ่งกลับหดหายไม่ต่อเติม
เป็นภาพเดิมในวันแรกที่เริ่มเย็น...

      เช้านี้เป็นวันที่สดใส 
      แต่ใบไม้บางใบกลับหลบเร้น
      เพื่อรอปลิดขั้วใบที่ไหวเอน
      เป็นกฎเกณฑ์ความมีอยู่ และ หมดไป ไม่จีรัง..